Na wstępie zaznaczę, że oczekiwania miałem niskie, ale seans trochę mi zepsuła po pierwsze kiepska jakość (na festiwalu - lol co za żenada, to był screener?) po drugie publiczność, która z niewiadomych powodów wszytko tu bawiło.
Owszem, było kilka scen niezamierzenie zabawnych, ale bez przesady.
Początek filmu był w miarę ciekawy, nawet raz się wystraszyłem. szybko jednak zirytowały mnie dwie rzeczy - po pierwsze koszmarnie oklepana fabuła, która w tak poważnie traktującym się filmie sprawiała wrażenie niemalże żałosne. Facet traci bliskich w wypadku, potem stara śpiewka o duszach zawieszonych pomiędzy światem umarłych i żywych bla bla bla. Do tego to koszmarne sceny wizji bohatera. Jakieś durne oczojebne błyski - to miało być straszne? To wyglądało jak połączenie piły z japońskimi nisko budżetówkami. Ja podziękuję.
W miarę oryginalnie zaczęło robić się w połowie i wtedy nawet na chwilę film mnie zaciekawił. Ale szybko się rozczarowałem, bo cały ten bzdurny, ale intrygujący motyw podróży do krainy cienia zrobiono raczej bez polotu. Owszem same "stwory" (dusze? cienie?) nie były takie złe, ale wszystko to nie zrobiło na mnie najmniejszego wrażenia.
W efekcie otrzymałem film, który nie zbudził we mnie najmniejszych emocji i mnie zamulił. Na dodatek wszystko to bardziej zalatuje kiepskim melodramatem niż kinem grozy. Na plus może część pomysłów, ze dwie sceny i fakt, iż w momencie zakończenia pomyślałem "już? to w sumie dobrze" a nie "o boże, na reszcie".